بررسی تفاوت مهندسی مجدد با دیگر رویکردها و فنون تغییر
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
متاسفانه بسیاری از افرادی که از مهندسی مجدد استفاده می کنند آن را نمیشناسند. مهندسی مجدد، یک ترفند تازه یا راهی میان بر نیست که به مدیران نوید دهد که میتوان کیفیت کالا یا خدمات یک شرکت را به راحتی بالا برد.
مهندسی مجدد به این معنی نیست که آنچه را که از پیش وجود دارد، ترمیم کنیم و ساختارهای اصلی را دست نخورده باقی گذاریم. مهندسی مجدد اتوماسیون نیست؛ بازسازی سیستم های منسوخ اطلاعاتی با فناری جدیدتر نیست. در ادبیات مدیریتی رویکردهای متفاوتی در مورد تغییر و تحول وجود دارد، مانند ساختاردهی مجدد، کوچک سازی، برون سپاری، اتوماسیون، بهبود مستمر و … اما مهندسی مجدد دارای ویژگی هایی است که آن را از دیگر رویکردها متفاوت خواهد کرد. در ذیل ویژگی های باز مهندسی آورده میشود و مشخص میشود که به خاطر هر ویژگی از کدام رویکرد تغییر سازمانی متفاوت و متمایز خواهد شد:
- باعث حذف بروکراسی میشود(تفاوت با ساختاردهی مجدد)
- فعالیت ها فرآیندگرا میشوند(تفاوت با رویکرد بهبود مستمر)
- ساختارهای وظیفه ای از میان میرود(تفاوت با رویکرد اتوماسیون)
- فرآیندها ساده تر میشوند(تفاوت با رویکرد ساختاردهی مجدد)
- وظایف مشترک به جای وظایف تخصصی به وجود می آید.(تفاوت با بیشتر رویکردها)
- عملکرد به شدت بهبو د میابد(تفاوت با رویکرد بهبود مستمر)
- از بهبودهای ناقص و تدریجی اجتناب میشود(تفاوت با رویکرد بهبود مستمر)
- از فناوری توانمند اطلاعاتی به شدت بهره میبرد(مشابه اتوماسیون اما متفاوت با دیگر رویکردها)
